Ελιά, Olea europaea - Ζητείται αφίσα

Η ελιά σήμερα είναι ένα από τα πιο δημοφιλή φυτά των Γερμανών - μάθετε γιατί και ποιες ποικιλίες μαζί μας έχουν την ευκαιρία να ευδοκιμήσουν. Η ελιά είναι ένα μεγάλο δέντρο με πολλές αρετές, επίσης ενδιαφέρουσα για τους Γερμανούς κηπουρούς. Αλλά πιο σημαντικό για αυτό είναι η επισκόπηση των ποικιλιών των ελαιόδεντρων, που έχουν την ευκαιρία για έναν πολιτισμό στη Γερμανία:

Ένα δέντρο με πολλά ταλέντα

Το "Olea europaea", το γένος των ελαιόδεντρων, η οικογένεια της Οικογένειας Ελιάς, είναι εξαιρετικά δημοφιλές επειδή είναι εκφραστικά διακοσμημένο - και επειδή είναι ένα από τα πιο χρήσιμα φυτά για εμάς τους ανθρώπους. Έχει καλλιεργηθεί για περίπου 6 χιλιετίες, τα φρούτα συλλέγονται, μας δίνει το καλύτερο ποιοτικό μαγειρικό λάδι, το λιπαντικό λάδι και το καύσιμο πετρέλαιο, το κέικ πιέζεται ή καίει, το ασυνήθιστα σκληρό ξύλο χρησιμοποιείται για την κατασκευή επίπλων ή μουσικών οργάνων.

υπαινιγμός
Οι πληροφορίες χρειάζονται χρόνο και προσπάθεια, αλλά υπάρχει ένας επιτακτικός λόγος για να είστε καλά ενημερωμένοι πριν αποκτήσετε μια ελιά: αν σας αρέσει στην τοποθεσία της, η ελιά σας θα γίνει αρχαία - η παλαιότερη ελιά που εξακολουθεί να υφίσταται φυτεύτηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο το 314 Αυτή η ελιά που ονομάζεται Farga de Arion (Ulldecona, Καταλονία, Ισπανία) είναι μόλις 1701 ετών.

Τα ελαιόδεντρα του κόσμου μας:

Δεδομένου ότι το ελαιόδενδρο europaea κατοικεί στον κόσμο μας, έχει αναπτύξει πολλά υποείδη:

• Olea europaea subsp. europaea: αποκαλούμενη πραγματική ή ευρωπαϊκή ελιά, μητρική Μεσόγειος, πρόγονος όλων των ποικιλιών
• Olea europaea subsp. europaea var. europaea είναι οι βοτανικά ορθές ποικιλίες (+ εισηγμένες ποικιλίες)
• Olea europaea subsp. europaea var sylvestris είναι η άγρια ​​μορφή, η θάμνος ανάπτυξη, ευρύτερο φύλλα, μικρότερα φρούτα
• Olea europaea subsp. africana προέρχεται από την Αφρική και σήμερα διανέμεται στην Ινδία και την Κίνα, ύψους 10 μέτρων, καλλιέργεια σε πολύ ξηρές περιοχές, πωλείται ως ποικιλία
• Olea europaea subsp. Το cerasiformis (Μαδέρα) καλλιεργείται συχνότερα ως φυτό σε γλάστρες
• Olea europaea subsp. Τα κασπτάτα (Αφρική, Ασία), Guanchica (Κανάριοι), laperrinei (Αλγερία, Σουδάν, Νίγηρας) και Μαροκινή (Μαρόκο)

Στη συνέχεια υπάρχουν "λίγα" ποικιλίες, μόνο στη Μεσόγειο πάνω από 1.000, "ένα σε κάθε χωριό". Στην Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα, οι περισσότερες ελιές συγκομίζονται και σε πολλές περιοχές η ελιά είναι η βάση της αγροτικής οικονομίας. Ακόμη και αν η χρηματοδοτική πολιτική της ΕΕ προωθεί την οικολογικά προβληματική καλλιέργεια μεγάλης κλίμακας, η οποία απειλεί την ποικιλιακή ποικιλομορφία με την ενοποίηση, παραμένουν αναρίθμητες ποικιλίες, σχεδόν όλα αυτά τα ελαιόδενδρα καλλιεργούνται και πωλούνται.

Ελιά 1 από 7

Πρέπει να αγοράζετε μόνο από εμπόρους που μπορούν να δώσουν το βοτανικό όνομα και τον τόπο καλλιέργειας και όχι κάθε είδος / ποικιλία: Μια «Olea europaea var. Sylvestris» από τη Νότια Αφρική είναι κατάλληλη μόνο ως μπονσάι για καλά θερμαινόμενα διαμερίσματα, αλλά θεωρείται ισπανική «Arbequina» Το ελαιόλαδο δεν είναι απαραιτήτως η σωστή επιλογή εάν θέλετε να συγκομιδή. Και μια ελιά που πωλείται με το ακόλουθο κείμενο: "Σήμερα οδηγούμε μερικά δέντρα της ποικιλίας" Olea Europea ", αυτή η ποικιλία είναι μια από τις λίγες ποικιλίες που μπορούν να φυτευτούν σε χειμωνιάτικες περιοχές της Γερμανίας" πρέπει να εγκαταλείψουν το ίδιο στον έμπορο, ο οποίος προφανώς δεν έχει ιδέα.

Εδώ είναι μια επισκόπηση των ποικιλιών, από τις ελιές με σαφή δυνατότητα ανάπτυξης στο γερμανικό έδαφος κήπου, στις ποικιλίες από τις οποίες οι γερμανικοί κηπουροί πιθανότατα θα απέφευγαν:

1. Μέχρι 20 ° C ή περισσότερο θα πρέπει να αντέξει:

• Το «Aglandau»: το πετρέλαιο και η επιτραπέζια ελιά, μεγαλώνει στο franz. Η Προβηγκία, στο Αζερμπαϊτζάν και την Ουκρανία, θα πρέπει επομένως να ανεχθεί ένα κρύο
• Το "Bouteillan": Γαλλική Προβηγκία, εδώ και πολύ καιρό είναι γνωστό ως ανθεκτικό στη ψύξη
• «Frantoio», «Leccino» (Lessini): ελιές από την Τοσκάνη, ιταλικές κύριες ποικιλίες
• 'Olivastra Seggianese': Αυτόχθονη ποικιλία, βορειοδυτικά πρόποδα του Monte Amiata, 350-600 μέτρα υψόμετρο
• , Moufla ': Από το νότο της Γαλλίας, θα πρέπει να είναι μέχρι -24 ° C υπομένουν
• , Rougette de l'Ardèche 'από τα νοτιοανατολικά της Γαλλίας

2. Πωλείται ως σκληρό, δεν επιβεβαιώνεται κατ 'ανάγκη από την εμπειρία:

• Cayon du Var: Από το franz. Τμήμα Var, όπου είναι μόλις ψυχρότερος από 5 ° C
• Arbequina: ακτή της βορειοανατολικής Ισπανίας, ανθεκτική, σκληρή στη ζώνη USDA 7b (-15 ° C), χαμηλές απαιτήσεις εδάφους
• Cornicabra: πετρέλαιο-ελαιόλαδο από την Κεντρική Ισπανία, που προορίζεται για τη ζώνη USDA 8a (-12 ° C), αλλά σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο της Κόρδοβα το χειρότερο σκληρότερο ελαιόλαδο
• Αναπτύσσονται επίσης στην κεντρική Ισπανία «Alfafara», «Cacereña», «Carrasqueña», «Castellana», «Manzanilla», «Morisca», «Verdial» (νότια προέλευση, Μάλαγα)
• Empeltre: ελαιόλαδο από τη βορειοανατολική ενδοχώρα της Ισπανίας έως τη ζώνη 8 του USDA, αναπτύσσονται επίσης εκεί "Farga", "Sevillenca", "Morrut", "Verdeña"

3. Αντίθετα με την πρακτική των πωλήσεων μόνο πολύ σκληραγωγημένη μαζί μας:

• Ascolana, στην κεντρική Ιταλία, κάποτε ιδιαίτερα παγωμένη, και πάλι για ζώνη USDA 9b (-3, 8 ° C)
• Hojiblanca: Νότια Ισπανία, αναμένεται να αντέξει σε μείον 19 βαθμούς, αλλά υπάρχουν αναφορές για ζημίες παγετού στους γερμανικούς κήπους
• Picual: Η νότια Ισπανία, ανθεκτική στον παγετό έως -16 μοίρες, αλλά γνωστή για καλή ικανότητα αναγέννησης, θα πρέπει επίσης να ανέχεται ψυχρά υγρό έδαφος
• Άλλες ελιές από τη νότια Ισπανία, οι οποίες γνωρίζουν λίγο κρύο: «Blanqueta», «Changlot», «Cornezuelo», «Gordal», «Lechín», «Morona», «Picudo», «Royal de Cazorla»,
• Επίσης, τα «Canino», «Dolce Agogia», «Moraiolo», «Rociola» από την κεντρική Ιταλία δεν είναι μέχρι το γερμανικό κλίμα
• Νότια Ιταλία: Biancolilla, Bosana, Carolea, Cerasuola, Coratina, Nocelara de Belice

Οτιδήποτε περαιτέρω νότια, ελληνική και τυνησιακή και ιρανική ποικιλία, φυσικά, έχει ακόμη χειρότερες πιθανότητες στη Γερμανία.